رستگاری در ساعت 8 و 54 دقیقه صبح
وبلاگ را آفریده اند که آدمها دلشان نترکد. برای وقتهایی که حرفهایشان قلمبه می شود و نمی دانند که این بغضی که توی گلویشان است مال چیست. وبلاگ را آفریده اند که لحظه هایی از زندگیت را تویش پررنگ کنی. برای اینکه وقتی که برمی گردی و به سالهای قبلت نگاه می کنی بدانی که بین سطرها چه چیزهایی را پنهان کرده ای. وبلاگ را آفریده اند که تو بنویسی. که نوشتن در انحصار کاغذها نماند. وبلاگ را آفریده اند که تو سهمی داشته باشی از دنیای کلمه ها. همانا در این آفرینش برای شما نشانه هاست ... باشد که رستگار شوید!