هوش متعادل چیست؟

هوش یعنی قدرت یادگیری ، کسب مهارتهای فکری ، کسب مهارتهای جسمی و سازگاری با محیط. هوش یعنی که هر لحظه در برابر هر محرکی واکنش صحیح نشان بدهیم.
***
هوش پایه در همه هوشها مشترک است. هوش پایه تشکیل شده از : 1- حافظه ، 2- تخیل، 3- تجسم، 4- سرعت انتقال، 5- درک رابطه علت و معلول، 6- ترتیب منطقی و اولویت بندی، 7- درک رابطه جز و کل
***
حافظه با بازی به وجود می آید نه با حفظ کردن. بچه هایی که در 6 سال اول عمرشان خوب بازی کنند ، در خونشان آنزیمی ترشح می شود که در سالهای آتی حافظه شان را تقویت می کند. حفظ کردن برای بچه های زیر 6 سال ، مفید نیست و کمکی به تقویت حافظه نمی کند. ( حفظ کردن شعر و ...)
***
چرخه هوش متعادل از هوشهای زیر ساخته شده است. برای اینکه انسانی متعادل و معمولی باشیم باید این چرخه در ما کامل باشد. مهم نیست که اندازه چرخ چقدر باشد . مهم این است که رشد متعادل باشد و تمام جنبه های وجود رشد کنند. وقتی که چرخ تشکیل شد ، بزرگ کردنش آسان است :

1- هوش خلاق : ادراک بینایی، مهارتهای حرکتی، درک فضایی، نظم طبیعی
2- هوش شناختی : مفاهیم ریاضی و علوم ، شناخت احتمالات
3- هوش اقتصادی : مفاهیمی مانند سود و زیان، مفهوم کارکرد، دانستن تفاوت نیاز و خواسته ، دانستن تفاوت امکان و خواسته
4- هوش جسمی: ادراک قوی حواس پنجگانه، شناخت حسهای مختلف
5- هوش جنسی: تماس پوستی ، شناخت اندامهای جنسی ، مهارت در آغوش گرفتن
6- هوش اجتماعی: شنوایی موثر، ارتباط موثر، مهارتهای کلامی، همدلی
7- هوش عاطفی: نگاه، شناخت احساسات، چگونگی ابراز احساسات، واکنشهای احساسی
8- هوش معنوی: گذر کردن از همه هوشها، رهایی از همه چیز و رفتن به فضای هیچی، رسیدن به شهود ، رسیدن به امنیت مطلق
***
هوشها به ما این امکان را می دهند که در برابر هر رویداد بیرونی ، آرامش و برخورد صحیحی داشته باشیم و به هم نریزیم. هوش را باید یاد بگیریم. ما مردمان باهوشی نیستیم. هوش اکتسابی است.هرکسی باید خودش یاد بگیرد.منشا اطلاعات انباشته شده در هوش مهم است. کشف خودتان است یا محفوظات؟ اینهایی که بیان شد تجربه من ( سلطانی) است. تجربه مرا ببرید تبدیل کنید به تجربه خودتان. در تجربه ها دخالت کنید.
***
کسی که چرخه هوش را کامل داشته باشد ، یک انسان معمولی است.

هوش متعادل - مدرس آقای سلطانی

پ.ن. پست پایینی هم جدید است ها!! هوش شناختی ... ادامه همان جلسه بالایی بود. برای همین کنار هم نوشتم

Popular posts from this blog

روز بیست و ششم : به غول چراغ جادو بگویید

عکس تولد پسر را با دایره محدودی از دوستانم به اشتراک گذاشتم. چند تایی نوشته بودند کاش دوباره 18 ساله می‌شدیم. آیا فقط منم که از تصور دوباره 18 ساله شدن هم می‌ترسم؟ فکر می‌کنم که وای. دوباره باید این راه رفته را از نو بروم. دوباره اشتباه. دوباره بن بستهای تاریک. دوباره و دوباره. چون آنقدر دایره اشتباهات باز و متنوع است که حتی اگر اشتباههای قبلی را هم مرتکب نشوی از اشتباه مصون نیستی. سنگهای بسیاری در مسیرهای بسیاری مانده که سرت را بکوبی به آن. برگردی از نو مسیری بسازی. یا برگردی اصلا از راه دیگری بروی.   به مادرم می‌گویم من سنگینی 47 سال زندگی روی کره زمین روی شانه‌هایم هست. حالا تو هی بگو جوانی. من احساس جوانی نمی‌کنم دیگر. مدتهاست. احساس پیری هم نمی‌کنم. احساس می‌کنم که 47 سال زندگی کرده‌ام و به اندازه 47 سال تجربه کسب کرده‌ام و اصلا به اندازه 47 سال بار هستی روی شانه‌های من سنگینتر شده. بعد تازه برگردم 18 سالگی؟ 30 سال دیگر لخ لخ کنم تا برسم به این کندی عمیق آرام؟ نه. نه. نمی خواهم.   به نظر من سالهای بالای 40 خیلی جذابتر از سالهای قبلش بود. تا اینجا که...
Read more

◽️اگر جنگ خوب بود…

نمی‌دانم روز عوض کردن ملحفه‌هاست یا نه. ملحفه‌ها را یک هفته در میان عوض می‌کنم. روبالشی‌ها را هر هفته. حالا روزش را گم کرده‌ام.  دیروز شازده پیغام گذاشته بود. گفته بود مادرم التماس می‌کند بیا. می‌گوید که نان خالی با آب می‌خوریم ولی تو بیا. به خاطر قطع شدن واتزاپ چند روزی از خانواده‌اش بیخبر بوده تا اینکه آمده سر پروژه. موقع بمباران زندان اوین همانجا بوده. گفته بود وحشتناک بود. خدا کند جنگ تمام شود خانم مهندس. اگر جنگ خوب بود که ما اینطور آواره نبودیم دور از مادر و پدر و زن و بچه.  آخر پیغامی که برایش می‌گذارم یک قطره اشک می‌ریزد روی گونه‌ام. می‌گویم شازده برای وطن خودم و برای وطن تو آرزوی صلح پایدار دارم. جنگ نفرین است. لعنت است.  ساعت ۷/۵ صبح دیروز رسیدم خانه. پرده‌ها را زدم کنار. شمعدانی‌ها در عزای نبودنم لابد، سراسر رخت زرد پوشیده بودند. در خانه خنک دور از آفتاب برای چه خودشان را نابود کرده بودند؟ گلدانشان را بردن بالکن و برگهای زرد و گلهای در غنچه خشک شده را چیدم. گلدانم شکل تهران بعد از جنگ شد. با دو شاخه زنده و برگها و گلها و غنچه‌های از دست رفته و تک و توک برگ جو...
Read more

معنای هشتم: پنجشنبه‌ها

تازه ازدواج كرده بودم و آن موقع يك خانه بزرگ كرايه كرده بوديم و كف خانه سراميك سفيد سفيد بود. به مانا مى‌گفتم «من هر پنجشنبه خانه را تميز مى‌كنم.» مانا مى‌گفت «اولش هفته‌اى يه باره بعد مى‌شه دو هفته يه بار و … » خانه بزرگ بود. براى دو نفر خيلى بزرگ بود. من اصلا در خانه پدرى دست به سياه و سفيد نزده بودم. مادرم مرا مثل يك پرنسس بزرگ كرده بود. انگار كه من براى چيزى مهمتر از برق انداختن سراميك سفيد كف خانه و غذا درست كردن ساخته شده باشم.  سرنوشت نظافت آن خانه همان شد كه مانا گفت. اما بهرحال خانه‌اى كه تويش بچه نباشد آنقدرها هم كثيف نمى‌شود. اكس به شدت آدم مرتبى بود و در مقابل مرتب بودن او، من بودم كه شلخته به نظر مى‌رسيدم. در نتيجه خانه فقط خاك مى‌گرفت و آن هم آنقدرها مهم نبود.  اما آيينى كه تا قبل از بچه‌دار شدن با شدت و حدت ادامه‌اش دادم، آيين سبزى خريدن پنجشنبه‌ها بود. از سر كوچه خانه‌مان در كوى بهشت ديباجى تاكسى مى‌گرفتم تا سه راه نشاط. نيم ساعتى توى صف سبزى فروشى مى‌ايستادم بعد با دسته بزرگ سبزى برمى‌گشتم خانه. سفره پهن مى‌كردم جلوى تلويزيون. يك فيلم تكرارى مى‌گذاشتم و س...
Read more