◽️انجماد در تاریخ

باک ماشینم را پر کردم. ساعت ۶ صبح صف پمپ بنزین تقریبا مثل همیشه بود. می‌شد فکر کنی که ایام عید است، البته در فقدان سینره‌ها و شاخه‌های بید. دیشب موقع شلیک پدافندهای شرق تهران رفتیم پارکینگ ۳- با دو تا گربه‌هایمان. یکی توی بغل پسرم و دیگری که ترسوتر است توی باکس. نیم ساعت نشستیم و با مدیر ساختمان و مسئول تاسیسات و نگهبان و همسایه‌هایی که می‌آمدند حرف زدیم. بعد آمدیم بالا. من قرص خواب خوردم و به خوابی بی‌رویا فرو رفتم تا ۵ صبح. قیامت بوده و صدای بمب آمده دیشب ولی من چیزی نشنیده‌ام. بیرون که رفتم حالم بهتر شد. در خانه، اخبار آدم را ویران می‌کند. بیرون خانه حتی در صبح به این زودی هم زندگی جریان دارد. داروخانه و پمپ‌بنزین و سوپر باز هستند. آدمها، آدمهای واقعی وجود دارند. برای گربه‌ها قرص آرامبخش خریدم که اگر خواستم بروم جایی داشته باشم و آمدم خانه تا بعدتر ماشین را ببرم سرویس کنم. 


یک جور آماده‌باش باشم. نمی‌دانم. حداقل از انجام این کارها حس بهتری دارم. احساس نمی‌کنم منفعل جلوی اخبار فلج شده‌ام. دیروز فقط ناهار درست کردم و تا شب تقریبا هیچ کاری نکردم. امروز را شاید پنجشنبه اعلام کنم و هم گلها را آب بدهم و هم خانه را تمیز کنم. همینجور که داشتم ظرفهای تمیز را جابجا می‌کردم چشمم به قاشقهایم افتاد. فکر کردم احمقانه است که آدمیزاد اینطور به اشیای بی‌اهمیت دل می‌بندد و در آنها مفهومی جا می‌گذارد که واقعی نیست اما با همین دل‌بستنها و با همین خیالها، خانه‌اش را می‌سازد. خانه یعنی جایی که قاشقهایم باشند. همین سه تا که معلوم نیست چطور از استانبول به تهران کثافت پیشین و تهران جنگ‌زده فعلی کوچانده شده‌اند و در کشوی من به زندگی ادامه می‌دهند. 


اما هیچ نیرویی روی زمین نمی‌تواند مرا مجبور کند که قاشقهایم را بگذارم توی ساک. انگار برداشتن قاشقها از کشو، قبول قطعی «از خانه رفتن» است. قبول فرار. قبول اینکه مسافر نیستی و جنگ‌زده‌ای و هرچه بشود از خانه با خودت راه انداخته‌ای… نه نه حتی اگر خودم بروم قاشقها اینجا خواهند ماند.


شبها به شدت مضطربم. صبح که می‌شود از اینکه در خانه‌ام بیدار شده‌ام خوشحالم. می‌روم گلهای بالکن را آب می‌دهم. به ناهار فکر می‌کنم. اما به تقویم نگاه نمی‌کنم. تاریخ در روز ۲۳ خرداد ایستاده. هر روز ۲۳ خرداد است که هی تکرار می‌شود. فرقش با ۲۳ خرداد اول برای من این است که در خانه‌ام بیدار شده‌ام. نمی‌خواهم برسم خانه. مفهوم خانه چقدر عجیب است. خانه تو را امن نگه می‌دارد تا وقتی که روی ستونهایش استوار باشد. کاش مجبور نبودم «تا وقتی» در ادامه جمله‌ام بگذارم…


شیدا

۲۸ خرداد ۱۴۰۴


t.me/Mrs_Shin

Popular posts from this blog

روز بیست و ششم : به غول چراغ جادو بگویید

عکس تولد پسر را با دایره محدودی از دوستانم به اشتراک گذاشتم. چند تایی نوشته بودند کاش دوباره 18 ساله می‌شدیم. آیا فقط منم که از تصور دوباره 18 ساله شدن هم می‌ترسم؟ فکر می‌کنم که وای. دوباره باید این راه رفته را از نو بروم. دوباره اشتباه. دوباره بن بستهای تاریک. دوباره و دوباره. چون آنقدر دایره اشتباهات باز و متنوع است که حتی اگر اشتباههای قبلی را هم مرتکب نشوی از اشتباه مصون نیستی. سنگهای بسیاری در مسیرهای بسیاری مانده که سرت را بکوبی به آن. برگردی از نو مسیری بسازی. یا برگردی اصلا از راه دیگری بروی.   به مادرم می‌گویم من سنگینی 47 سال زندگی روی کره زمین روی شانه‌هایم هست. حالا تو هی بگو جوانی. من احساس جوانی نمی‌کنم دیگر. مدتهاست. احساس پیری هم نمی‌کنم. احساس می‌کنم که 47 سال زندگی کرده‌ام و به اندازه 47 سال تجربه کسب کرده‌ام و اصلا به اندازه 47 سال بار هستی روی شانه‌های من سنگینتر شده. بعد تازه برگردم 18 سالگی؟ 30 سال دیگر لخ لخ کنم تا برسم به این کندی عمیق آرام؟ نه. نه. نمی خواهم.   به نظر من سالهای بالای 40 خیلی جذابتر از سالهای قبلش بود. تا اینجا که...
Read more

- «امروز می‌تونست یه روز رویایی باشه، یه روز خوب!»

  داشتم از لابی ساختمان رد می‌شدم که بروم به گربه‌های همسایه‌ام که رفته سفر غذا بدهم که یکی آویزانم شد. یک دسته اسکناس توی دستش بود و داشت تکان می‌داد: «خانم مدیر لطفا رسیدگی کنین. » فکر کردم جیبش را زده‌اند. اما نه. دقیقا صبح امروز را انتخاب کرده بود برای اینکه بپیچد به من. چون دستگاه ATM   توی لابی بهش پول پاره داده بود.   پناه بردم به منبع نداشته صبر جزیل که جواب تندی بهش ندهم. وقتی دیدم بس نمی‌کند وسط حرفش راه افتادم سمت آن یکی بلوک. چون که گربه ساعت می‌فهمد و من همین حالا هم دیر کرده بودم. ظرف غذای گربه‌ها پر بود. گربه خاکستری چنگم زد و دستم خون افتاد. با ذکر «خدایا منو همین حالا بخور» آمدم سمت ماشین.   دیشب دقیقا ساعتی که می‌خواستم بروم استخر، مسئول تاسیسات آمد بالا که چه نشسته‌ای. فاضلاب سینک آشپزخانه شما آب داده به سقف پایین. نه تنها این اتفاق افتاده بلکه همسایه طبقه پایین یک هفته صبوری به خرج داده بلکه این ماجرا خودش خود به خود حل شود و نشده و همین باعث شده کلی از سقف آشپزخانه‌اش طبله کند و نم بدهد و ...
Read more

معنای هشتم: پنجشنبه‌ها

تازه ازدواج كرده بودم و آن موقع يك خانه بزرگ كرايه كرده بوديم و كف خانه سراميك سفيد سفيد بود. به مانا مى‌گفتم «من هر پنجشنبه خانه را تميز مى‌كنم.» مانا مى‌گفت «اولش هفته‌اى يه باره بعد مى‌شه دو هفته يه بار و … » خانه بزرگ بود. براى دو نفر خيلى بزرگ بود. من اصلا در خانه پدرى دست به سياه و سفيد نزده بودم. مادرم مرا مثل يك پرنسس بزرگ كرده بود. انگار كه من براى چيزى مهمتر از برق انداختن سراميك سفيد كف خانه و غذا درست كردن ساخته شده باشم.  سرنوشت نظافت آن خانه همان شد كه مانا گفت. اما بهرحال خانه‌اى كه تويش بچه نباشد آنقدرها هم كثيف نمى‌شود. اكس به شدت آدم مرتبى بود و در مقابل مرتب بودن او، من بودم كه شلخته به نظر مى‌رسيدم. در نتيجه خانه فقط خاك مى‌گرفت و آن هم آنقدرها مهم نبود.  اما آيينى كه تا قبل از بچه‌دار شدن با شدت و حدت ادامه‌اش دادم، آيين سبزى خريدن پنجشنبه‌ها بود. از سر كوچه خانه‌مان در كوى بهشت ديباجى تاكسى مى‌گرفتم تا سه راه نشاط. نيم ساعتى توى صف سبزى فروشى مى‌ايستادم بعد با دسته بزرگ سبزى برمى‌گشتم خانه. سفره پهن مى‌كردم جلوى تلويزيون. يك فيلم تكرارى مى‌گذاشتم و س...
Read more