◽️روز چهارم : «کفشهایم کو؟»

وقتی یک رویای خاص مدام در خوابهای شما تکرار می‌شود یعنی اشاره به چیزی عمیق در روان شما دارد. معمولا این خوابها ریشه در اتفاقات یا خاطرات سالهای دور کودکی دارند. وقتی که دانش کم ما از جهان، درک وقایع را برای ما سختتر کرده بود. اینها حرفهای من نیست. برداشت من از حرفهای «کارل گوستاو یونگ» در کتاب «انسان و سمبلهایش» است که سالها پیش خواندم. 


خوابهای تکرارشونده از نظر یونگ مهم هستند و باید ریشه آنها را در ترسها و خاطرات قدیمی پیدا کرد. من یک رویای تکرار‌شونده قدیمی داشتم در همه سالهای زندگی‌ام. ماجرا از این قرار بود که اگر مضطرب بودم در قسمتی از خوابم بیرون از خانه، متوجه می‌شدم که پابرهنه‌ام. بعد که می‌رفتم دنبال کفش هیچ کفشی که اندازه‌اش به پای من بخورد پیدا نمی‌کردم و این مرا خیلی می‌ترساند. بیدار که می‌شدم فکر می‌کردم چرا این پابرهنگی ترسناک هی در خوابهای من تکرار می‌شود و اصولا چرا ترس و اضطراب در خوابهای من اینطور خودش را نشان می‌دهد. 


خیلی به گذشته‌ها فکر کردم ولی ریشه این خواب را پیدا نکردم تا سالها بعد که داشتم از خاطرات جنگ می‌نوشتم. خاطره‌ای یادم آمد و زنگ زدم به مادرم در موردش پرسیدم. مادرم گفت که من این صحنه‌ای که توصیفش را می‌کنم ندیده‌ام، فقط آن را در مکالمه بین مادرم و خانم صاحبخانه‌مان در همدان شنیده‌ام. موقع شنیدن این خاطره، من ۴ ساله بوده‌ام و روان من چنان زخمی از این خاطره - که حتی مال خود من نبوده- برداشته که این پابرهنگی نماد ترس و اضطراب در خوابهای من شده…


خاطره‌ای که خانم همسایه تعریف کرده این بوده که اوایل جنگ جایی نزدیک خانه‌شان در همدان بمباران شده و تعداد زیادی زن و مرد و کودک پابرهنه فرار کرده‌اند از خانه، خانم صاحبخانه و همسایه‌هایشان هم هر تعداد کفش اضافه که در خانه داشته‌اند برده‌اند ریخته‌اند توی کوچه که این آدمها بردارند. در خوابهای من مشخصا آن تپه کفش همیشه تکرار می‌شد. من پابرهنه بودم. یک تپه کفش جلوی من بود که هیچ‌کدام اندازه پای من نبود. 


وقتی ریشه اضطرابی رویای تکرارشونده‌ام را پیدا کردم، دیگر ندیدمش. تا سالهای سال دیگر خبری از پابرهنگی ترسناک در خواب نبود. 


حالا ۲-۳ سالی می‌شود که رویای تکرارشونده لعنتی من برگشته. البته که دیگر آنقدرها ترسناک نیست ولی باز هم به من اضطراب زیادی می‌دهد. در خواب باز من پابرهنه‌ام. باز کفشهایم نیست. یک تپه کفش جلویم است و همیشه کفشی که سایز پای من باشد پیدا می‌کنم ولی در تمام مدت خواب می‌دانم که این کفش مال من نیست. نمی‌دانم یونگ در مورد برگشت رویاهای تکرارشونده قدیمی هم چیزی گفته یا نه. حالا دیگر نمی‌دانم با این اضطراب کهنه چه کار کنم. در ضعیفترین و آسیب‌پذیرترین حالت زندگی که حالت خفته است، روانم برای روزهای اضطرابم برایم شکنجه‌ای تعدیل شده کنار گذاشته… کفشهایم نیست. این کفشها که به پای من می‌خورد مال من نیست و اگر من بپوشمش کسی دیگر پابرهنه خواهد ماند که حتی همین فکر هم توی خواب روانم را پریشان می‌کند… 


شیدا

۲۶ تیر ۱۴۰۴


t.me/Mrs_Shin

Popular posts from this blog

روز بیست و ششم : به غول چراغ جادو بگویید

عکس تولد پسر را با دایره محدودی از دوستانم به اشتراک گذاشتم. چند تایی نوشته بودند کاش دوباره 18 ساله می‌شدیم. آیا فقط منم که از تصور دوباره 18 ساله شدن هم می‌ترسم؟ فکر می‌کنم که وای. دوباره باید این راه رفته را از نو بروم. دوباره اشتباه. دوباره بن بستهای تاریک. دوباره و دوباره. چون آنقدر دایره اشتباهات باز و متنوع است که حتی اگر اشتباههای قبلی را هم مرتکب نشوی از اشتباه مصون نیستی. سنگهای بسیاری در مسیرهای بسیاری مانده که سرت را بکوبی به آن. برگردی از نو مسیری بسازی. یا برگردی اصلا از راه دیگری بروی.   به مادرم می‌گویم من سنگینی 47 سال زندگی روی کره زمین روی شانه‌هایم هست. حالا تو هی بگو جوانی. من احساس جوانی نمی‌کنم دیگر. مدتهاست. احساس پیری هم نمی‌کنم. احساس می‌کنم که 47 سال زندگی کرده‌ام و به اندازه 47 سال تجربه کسب کرده‌ام و اصلا به اندازه 47 سال بار هستی روی شانه‌های من سنگینتر شده. بعد تازه برگردم 18 سالگی؟ 30 سال دیگر لخ لخ کنم تا برسم به این کندی عمیق آرام؟ نه. نه. نمی خواهم.   به نظر من سالهای بالای 40 خیلی جذابتر از سالهای قبلش بود. تا اینجا که...
Read more

- «امروز می‌تونست یه روز رویایی باشه، یه روز خوب!»

  داشتم از لابی ساختمان رد می‌شدم که بروم به گربه‌های همسایه‌ام که رفته سفر غذا بدهم که یکی آویزانم شد. یک دسته اسکناس توی دستش بود و داشت تکان می‌داد: «خانم مدیر لطفا رسیدگی کنین. » فکر کردم جیبش را زده‌اند. اما نه. دقیقا صبح امروز را انتخاب کرده بود برای اینکه بپیچد به من. چون دستگاه ATM   توی لابی بهش پول پاره داده بود.   پناه بردم به منبع نداشته صبر جزیل که جواب تندی بهش ندهم. وقتی دیدم بس نمی‌کند وسط حرفش راه افتادم سمت آن یکی بلوک. چون که گربه ساعت می‌فهمد و من همین حالا هم دیر کرده بودم. ظرف غذای گربه‌ها پر بود. گربه خاکستری چنگم زد و دستم خون افتاد. با ذکر «خدایا منو همین حالا بخور» آمدم سمت ماشین.   دیشب دقیقا ساعتی که می‌خواستم بروم استخر، مسئول تاسیسات آمد بالا که چه نشسته‌ای. فاضلاب سینک آشپزخانه شما آب داده به سقف پایین. نه تنها این اتفاق افتاده بلکه همسایه طبقه پایین یک هفته صبوری به خرج داده بلکه این ماجرا خودش خود به خود حل شود و نشده و همین باعث شده کلی از سقف آشپزخانه‌اش طبله کند و نم بدهد و ...
Read more

معنای هشتم: پنجشنبه‌ها

تازه ازدواج كرده بودم و آن موقع يك خانه بزرگ كرايه كرده بوديم و كف خانه سراميك سفيد سفيد بود. به مانا مى‌گفتم «من هر پنجشنبه خانه را تميز مى‌كنم.» مانا مى‌گفت «اولش هفته‌اى يه باره بعد مى‌شه دو هفته يه بار و … » خانه بزرگ بود. براى دو نفر خيلى بزرگ بود. من اصلا در خانه پدرى دست به سياه و سفيد نزده بودم. مادرم مرا مثل يك پرنسس بزرگ كرده بود. انگار كه من براى چيزى مهمتر از برق انداختن سراميك سفيد كف خانه و غذا درست كردن ساخته شده باشم.  سرنوشت نظافت آن خانه همان شد كه مانا گفت. اما بهرحال خانه‌اى كه تويش بچه نباشد آنقدرها هم كثيف نمى‌شود. اكس به شدت آدم مرتبى بود و در مقابل مرتب بودن او، من بودم كه شلخته به نظر مى‌رسيدم. در نتيجه خانه فقط خاك مى‌گرفت و آن هم آنقدرها مهم نبود.  اما آيينى كه تا قبل از بچه‌دار شدن با شدت و حدت ادامه‌اش دادم، آيين سبزى خريدن پنجشنبه‌ها بود. از سر كوچه خانه‌مان در كوى بهشت ديباجى تاكسى مى‌گرفتم تا سه راه نشاط. نيم ساعتى توى صف سبزى فروشى مى‌ايستادم بعد با دسته بزرگ سبزى برمى‌گشتم خانه. سفره پهن مى‌كردم جلوى تلويزيون. يك فيلم تكرارى مى‌گذاشتم و س...
Read more