امنیت موضوع جلسه ششم همایش کودک و زندگی
در بین نیازهای انسان ، آن چه از همه مهمتر است امنیت است. حاصل احساس امنیت ، آرامش است. حاصل ناامنی ، تنهایی است. بزرگترین بلای جامعه ما معضل ناامنی و احساس تنهایی انسانهاست. مهمترین مرحله برای ایجاد احساس امنیت در انسان ، صفر تا یک سالگی است. مخصوصا 6 ماهگی تا یک سالگی. نوزاد بدون وجود مادر برای خودش وجودی متصور نیست. وقتی مادر کنارش نیست فکر می کند که من نیستم. برای همین ، همیشه مادر باید کنارش باشد. تمام اوقات بیداریش باید در آغوش حامیش باشد. - حضور در کنار نوزاد هم کافی است. مادر می تواند بچه را روی زمین بگذارد و کنارش بنشیند و با او حرف بزند. - در سال اول زندگی بین اعلام نیاز و دریافت نیاز نباید فاصله باشد. منبع ایجاد امنیت خانواده است. منظور از خانواده ، والدین هستند. نقش مادر در یک سال اول زندگی کودک برای ایجاد احساس امنیت از نقش پدر پررنگتر است.
***
یکی از عوامل ایجاد ناامنی ، خشونت است. نقطه مقابل خشونت ، لطافت است. لطافت در رفتار. لطافت در کلام.
1 - خشونت جسمی : کتک ، کتک مربوط به دوره ایست که انسان در کنار حیوانات و مانند آنها زندگی می کرد. کتک روح کودک را آزرده می کند و او را به شدت تحقیر می کند. اما از آن بدتر تهدید به کتک است. بچه هایتان را بزنید اما تهدید به کتک نکنید. تهدید به کتک درد عاطفی دارد. کودک نمی فهمد که شما دارید تهدیدش می کنید و فکر می کند که دارید حقیقت را می گویید.
سه نکته را همیشه در مورد کودکان به یاد داشته باشید :
1- همه کودکان در مورد خودشان احساس می کنند که "من بدم" و در مورد والدینشان احساس می کنند که " شما خوب هستید"
2- کودک عقل ندارد. احساس دارد.
3- کودک خود را محور هستی و جهان می داند. خود را مسبب تمام اتفاقات اطراف خود و تمام حالات روحی اطرافیان خود می داند.
2- خشونت کلامی : توهین ، تحقیر، زخم زبان.توجه داشته باشید که برای کودک ، والدین یعنی خدا. کودک والدین را کسی می داند که اشتباه نمی کنند. بنابراین اگر شما به کودک خود بگویید که او "نفهم" است او نمی فهمد که دارید به او "توهین" می کنید و فکر می کند که او را "توصیف" می کنید. بنابراین به سادگی حرف شما را باور می کند.چطور است که تحت هیچ شرایطی و هر چقدر هم که کودکتان کار بدی کرده باشد به او گرسنگی نمی دهید. برای اینکه جسمش را می بینید و آزاری را که به آن می رسد مشاهده می کنید. اما روحش را نمی بینید ، در حالی که تمام ابعاد رشد به یک اندازه اهمیت دارند. وقتی به کودک توهین می کنید به روحش زخم می زنید.
کودک را طرد نکنید. زندان و حبس نکنید. در مورد کودک زیر 6 سال گفتن اینکه برو توی اتاقت و به کارت فکر کن بسیار بی معنی است. کودک فکر ندارد. فکرنمی کند. از کلام اثر نمی پذیرد. این کار یعنی زندانی کردن. نظریه رفتارگرایی این رفتار را تایید می کند اما نظریه انسان گرایی نه.
3- خشونت عاطفی : ، محبت مشروط، طرد کودک ، سردی عاطفی. والدینی که با هم سرد هستند. جدی و غمگین هستند.
4- خشونت شخصیتی: مظلوم نمایی، تحقیر، کمک بی مورد، عدم افتخار به بچه ها ... مظلوم نمایی هر کدام از والدین برای بچه بسیار خطرناک است. در مقام یک والد قلدر و قوی باشید تا کودک بتواند به شما تکیه کند . خود را شکننده و مظلوم نشان ندهید. دومین مساله این است که کودکان برای رشد نیازی به کمک ما ندارند. نیاز به حمایت ما دارند. حمایت یعنی جبران کمبود مهارت."نترس ، من هستم ، حضور دارم. اگر بیفتی می گیرمت.برو" بزرگترین کمک به بچه ها ، کمک نکردن است.
به بچه های خودتان همینطوری که هستند افتخار کنید. این افتخار چیزی نیست که به زبان بیاورید. احساسی درونی است. نخواهید که چیزی غیر از آنچه که هستند باشند.جامعه ما ملاکهای بسیار بی معنی برای افتخار به بچه ها می سازد. اسیرش نشوید.
به بچه تان همینطور که هست افتخار کنید تا لایق این افتخار شوند.
5- خشونت نخبه پروری: می تواند بخشی از خشونت شخصیتی باشد.ایجاد شخصیت کاذب برای کودک. القای این موضوع که " از اینی که هستی می توانی بهتر باشی" باعث می شود که هیچ وقت در زندگیش از آنچه که هست احساس رضایت نداشته باشد.هیچ وقت هیچ کجا که هست آرامش ندارد. از کودکتان نخواهید که بهترین باشد. بهترین ها، تنهاترین ها هستند. انسان برای بهترین شدن به دنیا نیامده است.
***
توجه کنید که هفته آینده همایش برگزار نمی شود. جلسه بعد از آن که می شود 20 خرداد، اختصاص به موضوع عوامل ایجاد ناامنی دارد و جلسه بعدش عوامل ایجاد امنیت.
***
برای کامل شدن این بحث می توانید دوباره "هوش معنوی" را مرور کنید.
جلسه ششم - همایش کودک و زندگی - 6 خرداد 87 - مدرس آقای سلطانی - خلاصه نویسی : خانم شین
پ.ن. همایش کودک و زندگی هر دوشنبه - به جز دوشنبه آینده - ساعت 4 تا 6 بعد از ظهر در این مکان تشکیل می شود.شرکت در این همایش برای همگان آزاد و رایگان است و احتیاج به ثبت نام هم ندارد
***
یکی از عوامل ایجاد ناامنی ، خشونت است. نقطه مقابل خشونت ، لطافت است. لطافت در رفتار. لطافت در کلام.
1 - خشونت جسمی : کتک ، کتک مربوط به دوره ایست که انسان در کنار حیوانات و مانند آنها زندگی می کرد. کتک روح کودک را آزرده می کند و او را به شدت تحقیر می کند. اما از آن بدتر تهدید به کتک است. بچه هایتان را بزنید اما تهدید به کتک نکنید. تهدید به کتک درد عاطفی دارد. کودک نمی فهمد که شما دارید تهدیدش می کنید و فکر می کند که دارید حقیقت را می گویید.
سه نکته را همیشه در مورد کودکان به یاد داشته باشید :
1- همه کودکان در مورد خودشان احساس می کنند که "من بدم" و در مورد والدینشان احساس می کنند که " شما خوب هستید"
2- کودک عقل ندارد. احساس دارد.
3- کودک خود را محور هستی و جهان می داند. خود را مسبب تمام اتفاقات اطراف خود و تمام حالات روحی اطرافیان خود می داند.
2- خشونت کلامی : توهین ، تحقیر، زخم زبان.توجه داشته باشید که برای کودک ، والدین یعنی خدا. کودک والدین را کسی می داند که اشتباه نمی کنند. بنابراین اگر شما به کودک خود بگویید که او "نفهم" است او نمی فهمد که دارید به او "توهین" می کنید و فکر می کند که او را "توصیف" می کنید. بنابراین به سادگی حرف شما را باور می کند.چطور است که تحت هیچ شرایطی و هر چقدر هم که کودکتان کار بدی کرده باشد به او گرسنگی نمی دهید. برای اینکه جسمش را می بینید و آزاری را که به آن می رسد مشاهده می کنید. اما روحش را نمی بینید ، در حالی که تمام ابعاد رشد به یک اندازه اهمیت دارند. وقتی به کودک توهین می کنید به روحش زخم می زنید.
کودک را طرد نکنید. زندان و حبس نکنید. در مورد کودک زیر 6 سال گفتن اینکه برو توی اتاقت و به کارت فکر کن بسیار بی معنی است. کودک فکر ندارد. فکرنمی کند. از کلام اثر نمی پذیرد. این کار یعنی زندانی کردن. نظریه رفتارگرایی این رفتار را تایید می کند اما نظریه انسان گرایی نه.
3- خشونت عاطفی : ، محبت مشروط، طرد کودک ، سردی عاطفی. والدینی که با هم سرد هستند. جدی و غمگین هستند.
4- خشونت شخصیتی: مظلوم نمایی، تحقیر، کمک بی مورد، عدم افتخار به بچه ها ... مظلوم نمایی هر کدام از والدین برای بچه بسیار خطرناک است. در مقام یک والد قلدر و قوی باشید تا کودک بتواند به شما تکیه کند . خود را شکننده و مظلوم نشان ندهید. دومین مساله این است که کودکان برای رشد نیازی به کمک ما ندارند. نیاز به حمایت ما دارند. حمایت یعنی جبران کمبود مهارت."نترس ، من هستم ، حضور دارم. اگر بیفتی می گیرمت.برو" بزرگترین کمک به بچه ها ، کمک نکردن است.
به بچه های خودتان همینطوری که هستند افتخار کنید. این افتخار چیزی نیست که به زبان بیاورید. احساسی درونی است. نخواهید که چیزی غیر از آنچه که هستند باشند.جامعه ما ملاکهای بسیار بی معنی برای افتخار به بچه ها می سازد. اسیرش نشوید.
به بچه تان همینطور که هست افتخار کنید تا لایق این افتخار شوند.
5- خشونت نخبه پروری: می تواند بخشی از خشونت شخصیتی باشد.ایجاد شخصیت کاذب برای کودک. القای این موضوع که " از اینی که هستی می توانی بهتر باشی" باعث می شود که هیچ وقت در زندگیش از آنچه که هست احساس رضایت نداشته باشد.هیچ وقت هیچ کجا که هست آرامش ندارد. از کودکتان نخواهید که بهترین باشد. بهترین ها، تنهاترین ها هستند. انسان برای بهترین شدن به دنیا نیامده است.
***
توجه کنید که هفته آینده همایش برگزار نمی شود. جلسه بعد از آن که می شود 20 خرداد، اختصاص به موضوع عوامل ایجاد ناامنی دارد و جلسه بعدش عوامل ایجاد امنیت.
***
برای کامل شدن این بحث می توانید دوباره "هوش معنوی" را مرور کنید.
جلسه ششم - همایش کودک و زندگی - 6 خرداد 87 - مدرس آقای سلطانی - خلاصه نویسی : خانم شین
پ.ن. همایش کودک و زندگی هر دوشنبه - به جز دوشنبه آینده - ساعت 4 تا 6 بعد از ظهر در این مکان تشکیل می شود.شرکت در این همایش برای همگان آزاد و رایگان است و احتیاج به ثبت نام هم ندارد